Franciszek czyli skromność

Oglądałam dzisiaj za pośrednictwem TV mszę inauguracyjną pontyfikat Papieża Franciszka. Rzuciła mi się w oczy Jego skromność... . Przed mszą witał się z wiernymi, zatrzymując się wśród tłumu, który przyszedł modlić się za szczęśliwy pontyfikat. Po krótkiej modlitwie przy grobie Świętego Piotra, w asyscie, co bardzo istotne, przedstawicieli kościołów wschodnich i purpuratów, wyszedł na Plac Świętego Piotra. 
Zobaczyłam starszego, postawnego, energicznego człowieka. Szedł długim krokiem trzymając w ręku pastorał. Na głowie - piuska. Skromna szata... . I... czarne buty... . Nie czerwone, papieskie... . 
Franciszek od samego początku wzbudzał nie małe emocje. Pozytywne emocje. 
Kiedy po wyborze na papieża poszedł do Pokoju Łez, aby ubrać szaty papieskie, ksiądz Marini podał Mu mucet - czerwoną pelerynę papieską, Franciszek miał powiedzieć:
- Niech ksiądz sam to włoży, karnawał się skończył... .
Wyszedł do wiernych w prostej, białej sutannie, piusce, na piersi miał zawieszony prosty, metalowy, nie złoty ani nawet nie złocony krzyż.

Przed dzisiejszą mszą otrzymał insygnia władzy: paliusz i pierścień Rybaka.

Jego poprzednicy nosili pierścienie wykonane ze złota. Franciszek odmówił noszenia złotego pierścienia. Zażyczył sobie, aby jego pierścień wykonany był ze srebra, a tylko pozłacany... . I tu nasuwa mi się pewne skojarzenie... srebro po łacinie to - argentum... . To srebrem Indianie obdarowali hiszpańskich rozbitków Juana Diaza de Sollis u brzegów nowego lądu... i od tego argentum zyskała nazwę Argentyna... . Czyżby zbieg okoliczności czy... tylko przypadek...?